Anoreksja/bulimia.

Te dwa problemy nie są zbyt nagłaśniane.
Co uważacie o chorych osobach? Czy staracie się im pomóc, krytykujecie je, czy może udajecie, że nie ma problemu?
Spotkaliście się może bezpośrednio lub pośrednio z kimś chorym?

Post został pochwalony 0 razy

Moje stanowisko w tej sprawie jest dość jasne: nie popieram drastycznego odchudzania, a takie preferują osoby chore na bulimię czy anoreksję.
Uważam, że można ograniczyć w pewnym stopniu jedzenie i odrzucić słodycze (jeśli ktoś bez nich wytrzyma), ale nie głodzić się! Nie mieści mi się to w głowie. Nie popieram liczenia kalorii, wyznaczania sobie granicy i ścisłego się jej trzymania. No chyba, że robi się to z głową i z umiarem, bez przesady...
Boję się po prostu, że ktoś zrobi sobie tym wielką krzywdę, zatraci się w tym zupełnie i popadnie w którąś z wymienionych tu chorób. Gdyby to spotkało bliską mi osobę, to byłoby mi strasznie przykro i miałabym pretensje do siebie, że nie powstrzymałam tego...
Jeżeli już ktoś chce stracić na wadze, niech robi to z głową. W końcu każdy ma prawo do własnych decyzji, to jego życie.

Post został pochwalony 0 razy

W tym problem, że osoby chore nie widzą innego wyjścia. Każdy kilogram w dół daje im satsfakcję z tego, że udało im się. Chcą dążyć do wymarzonej wagi, którą z czasem coraz bardziej zaniżają.
Anoreksję i bulimię trzeba tłumic jak najszybciej... Im dana osoba dłużej w to brnie tym trudniej sobie później z chorobą poradzić. Jeszcze innym ważnym faktem jest to, że anorektyczki, czy bulimiczki nie uważają się za osoby chore i twierdzą, że mają nad wszystkim kontrolę...

Post został pochwalony 0 razy

a właściwie czym to sie różni ?? Confused

Post został pochwalony 0 razy

Anoreksja:

Cytat:

Jadłowstręt psychiczny (z grec. an - brak, pozbawienie, orexis - apetyt Anorexia nervosa) - choroba cywilizacyjna polegająca na utracie wagi wywołanej przez osobę chorą, z objawami dysmorfofobii, w której odczuwa ona lęk, ponieważ nie spełnia wymogów współczesnego świata co do własnego wyglądu oraz w sposób zaburzony spostrzega własne ciało. Lęk przybiera postać uporczywej idei nadwartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi. Dotyczy przeważnie dziewcząt i kobiet w wieku 10-13 lat oraz 16-21.

Bulimia:

Cytat:

Jest to choroba o podłożu psychicznym, a chorzy na nią zwykle czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu. Czasami po wymiotach odczuwają tak wielką ulgę, że przejadają się po to by ponownie je wywołać. Większość pacjentów dotkniętych bulimią to kobiety. Dzielą one dni na "dobre", gdy nie odczuwają przymusu objadania się, i "złe" kiedy nie mogą powstrzymać łaknienia. Są świadome tego, że niepokój, nuda, stres i uczucie przykrości mogą wyzwalać okresy obżarstwa

Jedna jak i druga choroba wyniszcza organizm, jest niebezpieczna i niezdrowa, jednak sporo osób (dziewczyn) choruje... Wydaje mi się, że ta sprawa nie jest wystarczająco nagłośniona.

Post został pochwalony 0 razy

zgadzam sie z tobą staachaa. MAło sie o tym mówi ..

a co do tych chorób to one są niebespieczne znam dziewczyne ktora postawiła sobie cel że schudni 2 kg nie glodziła sie ani nic ostawiła słodycze tylko i o tego zaczeła sie jej choroba ...

Post został pochwalony 0 razy

większosc udaje ze tego nie ma. szczerze mówiąc to obu tych chorób nie rozumiem i chyba nie zrozumiem, a zwlaszcza bulimii, bo jest to kompletnie bez sensu. no ale cóż. jest takie coś, ja i tak nic nie moge zrobic, zeby tego nie bylo.

Post został pochwalony 0 razy

Ja znam wiele osób chorych. Nie z okolic Niska... Ale znam.

Maślana, od tego wszystko się zaczyna...
Przykre, ale prawdziwe.

A chcielibyście pomóc takim osobom, czy pozostawić to tak jak jest?

Post został pochwalony 0 razy

	Cytat:
	A chcielibyście pomóc takim osobom, czy pozostawić to tak jak jest?

tzn. jak im pomóc?

Post został pochwalony 0 razy

Póbować im uświadomić, że są chore - tu chodzi mi o anorektyczki.
Pomóc na własną rękę?

Ja próbuję koleżankom pomagać. Tyle ile mogę, ale staram się. Z jedną jest coraz lepiej.

Post został pochwalony 0 razy